Istorija ultrazvuka se odlikuje stalnim razvojem novih dijagnostičkih mogućnosti u relativno malim vremenskim periodima. Porast učestalosti karcinoma dojke dovodi do opsežnih istraživanja, a time i do značajnih inovacija I razvoja novih dijagnostičkih tehnika. Jedna od njih je elastografija. Razvoj ultrazvučne elastografije obećava značajne rezultate u ranom otkrivanju i diferenciranju karcinoma dojke. Ultrazvučna elastografija diferencira benigne i maligne lezije na osnovu elastičnosti tkiva – elastičnost benignih lezija je slična elastičnosti susjednih normalnih tkiva, dok maligna tkiva karakteriše slabija elastičnost u odnosu na susjedna tkiva. Ultrazvučna metoda elastografije predstavlja razvijene različite neinvazivne modalitete koji stvaraju sliku mehaničkih svojstava tkiva.
Jedna od najčešćih ultrazvučnih metoda elastografije je kompresivna (strain) elastografija. Zasniva se na analizi promjena ultrazvučnih signala prije i poslije primjene ručne kompresije tkiva pomoću sonde. Benigne promjene su meke i pokazuju veću elastičnost, a maligne promjene su tvrde strukture i manje elastičnosti. Zavisno od ovih osobina, patološke promjene dojki se prezentuju različitim bojama spektra, što čini osnovu njihovog diferenciranja.
Na osnovu ovih osobina izvršena je kategorizacija promjena u dojkama, i ona se definiše skorom od 1 do 5.
